Als ik schrijf…
Knap hoe t brein van een mens werkt… als ik hier teruglees hoeveel ik de afgelopen drie jaar voor m’n kiezen heb gehad, denk ik “jeetje…. Hoeveel kan een mens hebben?” Elke keer vind ik blijkbaar toch iets om er weer voor te gaan, zo positief mogelijk te zijn. Wellicht tegen beter weten in.. maar dat weet ik niet zeker en laat ik eerlijk zijn; alles in mij hoopt dat het zeker kan!!
En ergens haal ik steeds weer de hoop, en laten we niet vergeten, het lef vandaan om door te gaan. Steeds vaker komt die vraag voorbij: “Wanneer stop je met die hoop en berust je in het gegeven dat een kindje krijgen blijkbaar niet voor jou bestemd is?”
Je leest verhalen van wonderen: “Ik kon niet zwanger worden, maar nu dan toch…” of “na drie jaar eindelijk raak…” en dan ergens huil ik diep van binnen, die drie jaar zijn bij mij ook voorbij, en vier jaar lees ik nergens… hoop vinden en zoeken wordt steeds lastiger en moeilijker.
Dat zou ik nooit doen… of toch?
En dan heb je ook nog de mensen die zo graag overal lopen te schreeuwen wat ze NOOIT zouden doen… “ik zou nooit stiekem condooms lek prikken” of de “ik zou nooit mijn man voorliegen” of “ik zou nooit stiekem een afspraak maken met de dokter” en de “zaad van een ander gebruiken? Nooit!” Of de hele stoere “als het niet lukt, dan maar niet”.
Nou dames, zo simpel is het niet. En geloof me, als je in de situatie komt doe je rare dingen om alle kansen te grijpen die je aangeboden worden. Nog niet zo lang geleden kwam een erg spraakmakend persoon m’n leven binnen gewandeld. Misschien moest ons pad wel kruizen… baby’s werd ons onderwerp en ja: schuldig… alles in mij wilde hem vragen om zijn zaad aan mij te doneren… netjes? Nee. Hoopvol? Jazeker.
Een kat maakt rare sprongen als hij in ’t nauw zit, geloof me, een mens maakt gekkere sprongen. Ik weet 1 ding zeker, ik zal nooit meer tegen iemand zeggen dat ik “dat nooooooooooit zou doen…” Ik leef maar 1 keer, ik heb maar 1 leven om mijn dromen waar te maken, dus waarom zou ik dan niet alles doen om dat te laten slagen? Zeg eens eerlijk: wat zou jij doen?
