Tijd voor een tweede

We gaan even terug in de tijd. Januari 2016, de laatste loodjes rondom de verbouwing van ons nieuwe huis. Een groter huis. Natuurlijk met de gedachte om op korte termijn ook aan gezinsuitbreiding te denken. Maar, net als 4 jaar geleden, bij de gedachte om aan kinderen te beginnen, waren er nu ook nog allerlei zaken (lees: feestjes) die ik eerst wilde afstrepen.

Oké, we zijn nu klaar voor een tweede, maar het zou mij wel erg goed uitkomen als de zwangerschap toch nog even uitblijft. Het huis is nog niet klaar, carnaval staat om de hoek, vervolgens de wintersport met de dames en last but not least, onze housewarming.

Zwanger worden, het zou zo maar kunnen gebeuren. Kunnen gebeuren vóór de carnaval, vóór de wintersport, vóór de housewarming. Maar wat een opluchting dat dit iedere maand nog niet het geval was. En ja, ook zwanger kan je feesten en skiën. Dat klopt! Maar dan wel zonder alcoholische versnaperingen en laat ik daar nou zo van houden! Nee, ik ben geen alcoholist, maar ik vind het oprecht lekker. Sommige mensen zullen me voor gek verklaren. Het is allemaal niet zo vanzelfsprekend, zwanger worden … I know.

Maar ondertussen tikte de tijd door, werd ik niet zwanger en heb ik alles kunnen meemaken (zoals ik dat wilde) met als knallende afsluiter zaterdag 30 juli, de officiële inwijding van ons huis. Groot feest, veel mensen, eten drinken, live muziek. Het kon niet op. Het was werkelijk fantastisch. Het begon om 16.00u en het eindigde om 04.00u. Wat is het leven toch goed.

En toen, 3 dagen later … hmm ik mis iets. Had ik niet … Zwangerschapstest gehaald en ja hoor bingo, positief! Holy shit dat is dan toch even slikken. Je rekent er op dat het een keer komen gaat. Maar als het dan zover is, dan is het weer net zo spannend als bij de eerste.

En dan beginnen de smoesjes en komen de vragen de eerste weken. “Waarom drink je niet?” en tegen Niels: “Waarom is Kim er niet bij?“, of “Kim, moet je alweer meteen weg?“

De avond na ‘de test’ was de eerste test op mijn toneelclub. Ik had op dat moment geen rol, dus kwam ik puur voor de sociale contacten en de daarbij behorende borrel. Die avond begonnen met een icetea, doe ik anders nooit! Verder toch een rode wijn besteld, voor een paar slokjes, ik wilde immers geen argwaan wekken. Jongens, ik moet er vanavond vroeg vandoor, heb nog een verjaardag (op dinsdag!? … JA OP DINSDAG JA!) – moet nog wat werken – ben super moe, Niels moet nog weg – etc. Smoesjes, smoesjes, smoesjes. Pfff ik had meteen besloten de komende paar weken niet te gaan. Dit kan ik niet.

Iedereen is er op voorbereid. Als Kim niet drinkt, is ze zwanger. Hoe kan ik dit nog minimaal 4 weken verborgen houden. De komende 4 weken sluit ik me thuis op. Tot na de echo, dan mag iedereen het weten!

Donderdags (2 dagen na de test) bardienst op de tennisclub. M’n bardienstmaatje vroeg het natuurlijk (iedereen vraagt het immers): “Kim, wanneer komt er een broertje of zusje voor Daan?” Ik: “Wanneer het huis klaar is en dat is nu wel ongeveer, dus ik kan er weer aan geloven.” “Geen zin in?” Vraagt ze. “Snap ik … jij rookt en drinkt toch?” Nou ja roken … soms wel soms niet. Drinken, dat is een ander verhaal. “Ja, beaamt ze, wanneer jij of je zusje zwanger zijn, vallen jullie meteen door de mand. Niet meer roken niet en niet meer drinken niet.” Gelukkig begon ze niet over het feit dat ik met de fiets was en nog geen druppel had gedronken en geen sigaret had aangeraakt. Maar waarom had ik dan toch het idee dat ze het door had?!

Toen de eerste vrijdagmiddagborrel op het werk zwanger … geen probleem er was niemand. Ik kon ongestoord verder werken. Soms komt de baas nog wel eens binnen vallen met een fles wijn in zijn handen, maar nee, ook die kwam niet … pfffff kom ik goed mee weg. De eerste week bewust zwanger voorbij. Vermoeiend hoor. Laat mij maar een paar weken verder zijn, wanneer iedereen op de hoogte is en ik zonder rare vragende blikken een 0,0% kan drinken … Nog even volhouden …