Papablog Ik ben óók zwanger – deel 3: ons Spionnetje
Dit was het laatste weekend samen met mijn hoogzwangere Katie, maar toch voelde dat niet meer zo. De baby is al zo nadrukkelijk aanwezig dat we niet meer echt met zijn tweeën zijn. Alsof we continu worden afgeluisterd en bespied vanuit de menselijke buikbunker. En we brabbelen natuurlijk elke dag lieve woordjes tegen ons kleine ‘spionnetje’.
Ultieme voorbereiding op het vaderschap
Dit zijn de dagen van ultieme voorbereiding op het vaderschap. Deze bestaat behalve uit ongecontroleerde zenuwen, nestdrang in de vorm van dwangmatig schoonmaken, lichte tot matige paniek, berusting en haaruitval uit niks noemenswaardigs.
Oh ja, en ongevraagd luisteren naar willekeurige, vaak net iets te beeldende citaten uit Veilig Bevallen. Een echte aanrader voor het slapen gaan. Vooral als je van plan bent de uren daarna nog een inventarisatie te maken van alle oneffenheden in je plafond terwijl je nadenkt over de grootst mogelijke mannelijke evolutionaire anticlimax ever: De Bevalling.
De man is een maker en een doener
Het moment waarop aanstaande vaders toeschouwer worden van een oerproces waar geen simpele logica of sixpack (zowel bier als spier) tegenop kan. Een confrontatie met het eenvoudige feit dat het sterke geslacht straks ons kind eruit perst terwijl het slappe geslacht kansloos aan de zijlijn staat. Buitenspel in een spelletje waarvan hij de regels voor de verandering niet bedacht heeft.
De man is een maker en een doener. De uitvinder van oorlog, de BigMac, de paperclip en das Auto. Zaken waar we, behalve oorlog, stuk voor stuk lichtjaren langer mee bezig waren dan het verwekken van een kind (al liegen we daar natuurlijk graag over). Maar zodra het pijnlijke moment aan het licht komt waarop blijkt dat wij niks kunnen zonder haar, niet eens bestaan, kijken we gegeneerd en onwillekeurig de andere kant op. Zoals wanneer een vrouw een fantastische goal maakt in een voetbalwedstrijd.
De bevalling kan je niet plannen (en dat vinden vaders lastig)
Ik hoop dat de bevalling straks ergens ook mooi en magisch zal zijn, maar zo voelt het op dit moment totaal niet. Het leven komt net als haar tegenhanger precies wanneer het komt. Onaangekondigd, onvoorwaardelijk en definitief. Misschien is dat de reden dat ik er pas klaar voor ben als ons meisje er is. Althans, dat vertel ik mijzelf elke avond voor het slapen gaan.
Plaats een reactie