Hoi iedereen, ik ben blij dat ik deze site heb gevonden (na lang zoeken). Ik heb namelijk (zonder iemand te vergeten) niemand om mee te praten. Ik ben 24 (tiener moeder) en heb al een dochter van 7. Ik ben 17 weken zwanger en ben nog samen met mijn partner. Mijn partner zegt dat hij het ziet zitten, een vaderleven, maar laat het totaal niet merken. Ik heb niet het gevoel dat hij me steunt… Hij ziet de realiteit niet.
Tot nu toe is mijn zwangerschap heel vermoeiend geweest… Hij denkt dat ik komedie speel, omdat we het pas wisten vanaf 6 weken. En dan zou ik “ineens” last hebben van de zwangerschap. Hij praat niet met mij en wel met zijn zus… Als ik iets vraag kan dat wachten maar als een ander iets vraagt, kan het niet snel genoeg… Ik moet hem zeggen wanneer er gewinkeld moet worden, als er niet genoeg in huis is om te eten.
Wat nu???? Moet ik mijn relatie breken?
Hij wilt zich niet voorbereiden op de komst van de baby. Hij geeft commentaar op het feit dat ik niet kan werken… moet hij zeggen, met zijn ziekenkas, door zijn gebroken schouder van een aantal jaar geleden. Maar hij kan wel zwart werken. (dakwerken, schilderen, auto’s wassen, stofzuigen… bij dezelfde persoon waar hij ook in schulden staat) En als ik erover spreek dat hij officieel werk moet gaan zoeken, dan is zijn excuus “mijn schouder”.
Ik weet niet wat ik moet doen. Ik heb geen mogelijkheid om weg te gaan, want ik ben even gestopt met werken. Het liefst zou ik weg willen en mijn eigen plan trekken zonder dat iemand mij stress geeft… Ik krijg pijn in mijn buik als ik stress heb. Ik heb nog veel meer te vertellen… maar ik wil even raad. Sommige mensen die ons goed genoeg kennen, zeggen me om te vertrekken, maar die hebben makkelijk praten vind ik… wat nu? M.v.g mandarijntje Xxxx
