24 weken zwanger geboorte komt dichterbij

Wat gaat de tijd hard, alweer in week 24 aangeland! Dat betekent dat ik nu zes maanden zwanger ben. Het begint steeds meer vorm te krijgen, niet alleen de buik, maar ook het toeleven naar de geboorte van onze zoon.

Met mijn moeder ben ik twee keer gaan shoppen voor babylakentjes, matrasbeschermers, rompertjes en hydrofiele doekjes. Van die laatste kun je er niet genoeg hebben, zo zei een vriendin van me. En zij kan het weten, want ze heeft vier dochtertjes thuis.

De lijst van aan te schaffen spullen die ik had gedownload van www.ikbenzwanger.com is bijna compleet. Alleen de zalfjes en poeders missen nog. De zware dingen heb ik online besteld, zoals het babybadje met standaard. De babykamer is dus zo goed als klaar.

Maar goed ook, want de kraamzorg meldde zich per e-mail dat het tijd wordt een intake gesprek te plannen. Deze hebben we meteen voor volgende week dinsdag ingepland.

Dan kan ik haar met gepaste trots de babykamer laten zien en nog wat praktische tips vragen. Zoals welke poeders en zalfjes zijn handig in huis te halen? En is een thermometer voor in bad echt nodig of volstaat de elleboog om te voelen of het water goed op temperatuur is?

Ik weet verder niet zo goed wat ik van het intake gesprek moet verwachten. Er wordt natuurlijk gekeken welke zorg ik nodig zal hebben… maar verder heb ik nog geen idee. Ik laat het wel op me af komen.

Ik ben inmiddels al aardig aangesterkt van de koorts. Iedere week braaf de vitamine B12 injectie halen helpt wel. Al heb ik af en toe een dagje Time- out, waarbij ik het gros van de dag slapend doorbreng.

Daarnaast werk ik wel een paar uurtjes in de week en we doen ook leuke dingen samen, zoals de Sonsbeek Transaction bezoeken (zie foto). Af en toe iets ontspannens doen werkt ook mee aan herstel!

Waar we ook veel aan hebben is de cursus Samen Bevallen. Sinds twee weken is deze gestart. Een half uurtje fietsen heen en terug maakt dat het een gezellig avondje uit is geworden.

Ik vind het erg fijn dat vriend Sydney meegaat. Samen horen we meer dan ik alleen. En de praktijkoefeningen zijn veel leuker als je ze samen doet. De theorie is erg leerzaam. Zo wist ik niet dat het bij de Nederlandse cultuur hoort dat de vader de navelstreng doorknipt. En wat er allemaal komt kijken bij pijnbestrijding, dat is nog niet niks. Ik geloof dat ik daar nog eens grondig over ga nadenken.

Ook praktische zaken komen aan bod. Warme sokken meenemen voor de bevalling tegen koude voeten. Of vader een zwembroek mee als hij mij assisteert, in het geval dat ik een warme douche neem.

En dat er zoiets bestaat als ene geboorteplan, waarin je al je wensen vast kunt leggen, zodat de gynaecoloog er rekening mee kan houden. Ik zal hem vast wat vragen stellen. Bijvoorbeeld of het in Nederland normaal is dat de baby voor de veertigste week wordt gehaald en waarom dan wel of niet? Of dat dit enkel bij nierpatiënten het geval is.

Deze week moet ik weer op controle. Ik ga eerst maar een lijstje maken met vragen die ik heb. Volgende week weer naar de nefroloog en dan weer twee weekjes vrij! Het is wel intensief allemaal, maar even doorzetten nog tot september/ oktober.

Nog een laatste nieuwtje om mee af te sluiten… we hebben de baby voor het eerst voelen trappelen! Heel even ging mijn buik op en neer. Sydney kon het ook voelen. Ook werd ik rond half vijf ’s morgens al eens wakker omdat er een plotseling gestommel uit mijn buik kwam. Wat een heerlijk gevoel, om n de echo’s het nu zelf echt te kunnen ervaren dat die baby in mijn buik leeft en beweegt!