Nachtelijke wonderen
Slaap lekker lieverd! Ik doe het licht uit en draai me om met zo’n gevoel dat er vannacht wel eens een baby geboren kon worden…
Het is 03:04 uur als de telefoon gaat, ja hoor, een bevalling. Hup eruit, een snelle plons water in mn gezicht witte pak aan, adres in de navigatie en gas op de plank! Ik heb al een glimlach op m’n gezicht, waar kom ik terecht, hoe gaat de bevalling verlopen, een jongen? Een meisje? Het is rustig, ja duh… wie is er nou om 3 uur nachts onderweg…
Ik vind het huis makkelijk, het enige huis in de straat waar een zacht lampje brandt. Met tas en weegschaal ga ik naar binnen, ik geef de zenuwachtige vader een hand en we lopen de trap op naar boven. Daar tref ik een sterke vrouw midden in haar weeën met ondersteuning van de verloskundige. Ik knik haar gedag en we glimlachen. Ans en ik kennen elkaar en hebben al vele fijne bevallingen samen mogen doen.
De wee is afgezwakt en ik geef de aanstaande moeder voorzichtig een hand en fluisterend stel ik me voor; Je doet het geweldig zo te zien, hulde aan de bevallende dames!
Ik leg stilletjes alle spullen klaar en ben op de achtergrond aanwezig, als ik nodig ben, doe ik m’n werk. Wachten op wat komen gaat en bevestigen dat het goed gaat is soms al genoeg…
Kippenvel
Elke geboorte waar ik bij mag zijn, is zoiets bijzonders! Nieuw leven wordt hier op de wereld gezet! Dat blijft iets geweldigs voor de ouders en dat ik daar als kraamverzorgende bij mag assisteren is iets dat me elke keer weer kippenvel bezorgt…
Om 04:21 wordt er met een laatste krachtige perswee een mooie jongen op de wereld gezet; Daniël, 3175 gram, abgarscore 9/10.
Een trotse moeder heeft haar zoon op haar blote huid en straalt, terwijl Daniël helder om zich heen kijkt en zoekend hapt richting de borst. Ik ondersteun een heel klein beetje en binnen no time ligt hij al wat te drinken. Vader grapt trots dat zijn zoon er nu al raad mee weet 🙂
Nu alle eerste indrukken goed lijken, gaan Ans en ik naar beneden. Papa, mama en Daniël voor het eerst als gezin samen, uiteraard met beschuit met muisjes en een grote kop thee erbij. In alle rust werken we onze papieren bij en ik zet de wasmachine aan. Als ik morgenvroeg terugkomen, dan is dat in elk geval al schoon! Nou ja, morgen vroeg…. inmiddels is het al 05:45 dus met een paar uur sta ik hier alweer.
Om 06:30 trek ik de voordeur achter me dicht, wetend dat “mijn gezin” de komende uren wel even redt. En het slapen bij mij? Dat doe ik vannacht wel weer want na zo’n prachtige bevalling ben ik nog even aan het nagenieten.. En met weer die glimlach rijd ik de wijk uit, die rustig aan het ontwaken is.
Ik groet een krantenjongen, hij heeft geen idee wat er afspeelde toen hij sliep….
