Bevalling van 1 uur – is de verloskundige nog op tijd?

Livai geboren op 18-09-2018. Je zou zeggen, de dag begon normaal, maar deze dag was alles behalve normaal.

Ik word wakker om 11:45u met helse pijn. (Het blijkend achteraf het einde van de ontsluitingsweeën te zijn). Ik maak mijn vriend wakker en vertel hem dat ik helse pijn heb met de tranen in mijn ogen.

Mijn vriend nog totaal niet wakker en beduust vraagt aan mij: “Wat voor pijn en gaat het elke keer weg?” Ik zei: “JA! Help me asjeblieft.” Mijn vriend: “Oké de bevalling is begonnen Lau. En nu dan?” Ik zo: “Ja, dat weet ik toch niet.”

Mijn vriend maakte mijn broer wakker om hem te vertellen dat hij me moest helpen. Met lopen en onze spullen dragen. Wij beneden in de auto en in eerste instantie naar huis. Met de planning om de vluchttas te pakken en richting het ziekenhuis te rijden. Maar nee.

Ondertussen hebben we in de auto de verloskundige gebeld en doorgegeven. Ze zei: “Ik probeer er over een uur te zijn en dan gaan we kijken.” Maar ook dit vond onze kleine smurf niet de goede planning.

Nog geen 4 min nadat mijn vriend gebeld heeft, gingen de weeën over op persweeën en mijn vriend dus opnieuw bellen. Ze zegt: “Probeer rustig te blijven en het weg te puffen.” Maar ook dit was smurf niet zijn planning.

Ondertussen kreeg ik kreeg echt hevige persdrang. De verloskundige zei: “Probeer op bed te gaan liggen, ik sta bijna voor de deur.” Ik sta naast het bed om te gaan liggen en ik voel iets uit me komen (de vliezen zijn gebroken).

Na aankomst van de verloskundige 4 minuten later en na 2 keer persen was hij daar dan, Livai, onze prachtige lieve zoon. Geboren om maar liefst 12:45u. Daar lag hij dan op mijn buik even te huilen en hij lag en het was hem allemaal goed. En wat was ik beduusd. Geen idee wat er gaande was, alleen wetende dat ik opeens echt mama was geworden.

Een super snelle bevalling en weinig bloed verloren. En een super snelle herstel, want na 3 dagen liep ik al weer rond als een blij kipje op de pijn van mijn hechtingen na.