Met pijn in m’n hart
Met pijn in m’n hart deel ik mede dat dit dan echt m’n laatste blog is. De babywens is zo diep dat het alle controle op mijn leven over heeft genomen. Ik kan niet meer. Ik moet accepteren dat het kindje dat zo gewenst is, altijd een wens zal moeten blijven.
Sinds ik gestopt ben met de pil en we rond de vruchtbare dagen zitten, is het vlies van m’n baarmoeder zo dun dat elke penetratie uitmondt in een bloedbad. Dat is niet leuk meer, voor hem niet en voor mij. Het maakt m’n huwelijk stuk en ook mijn zelfvertrouwen.
Ik moet kiezen voor mezelf en voor mijn huwelijk en de diepgewortelde wens laten rusten. Laten rusten is het verkeerde woord, vaarwel zeggen is beter. Ik wacht m’n menstruatie af, de pil ligt al in ’t badkamerkastje. Ik ben nu al chagrijnig en intens verdrietig om te moeten beginnen, maar ik zie geen andere optie meer.
Ik hoop dat iedereen met de wens, wel slaagt in jullie droom waar maken, ik gun het jullie allemaal van harte. Heb jullie mooiste leven.
Liefs.
